Afscheid nemen bestaat helaas wel

Afscheid nemen...
ik ben er ontzettend slecht in en vindt het ook absoluut niet leuk!
Deze week heb ik het genoegen gehad om het twee keer te doen; 1 keer van het weeshuis en vanochtend van ons gastgezin.

Na een heel leuk weekend in Tamale (lekker eten, stappen, stadion bezocht etc..) hadden we een iets minder leuke terugTOCHT naar wulugu.
De normaal 2uur durende reis, koste ons nu zo'n 8uur, zodat we pas om 2uur 's nachts aankwamen. Nog fijner was dat allebei onze telefoon leeg was, zodat onze gastmoeder toch wel een beetje ongerust was..

Maandag en dinsdag hebben we 2 hele leuke dagen in het weeshuis gehad. Voor de laatste keer rekenen, lezen, dansen, knutselen, knuffelen en het madam don't go aanhoren. Natuurlijk kwam de fotograaf dinsag niet (welcome in africa), maar woensdag ochtend was het dan dan zover..
Wat een ongeregelde bende!! De lijst met namen klopte niet helemaal en het was dan ook heel zielig dat er constant 'injuri' (wat is je naam) aan de kinderen werd gevraagd.
Ze zouden toch bijna aan hun eigen naan gaan twijfelen..

Nadat de foto's waren genomen zijn we met onze moeder en 2 kleine broertjes naar Bolga gegaan. We zijn eerst naar de markt gegaan om inkopen te doen voor het feest en voor een maand rijst en bonen te kopen. Daarna hebben we hun uit eten genomen en dat vonden ze echt geweldig! Wij vonden het ook heel leuk om te zien hoe erg ze genoten van het eten en de luxe (wij ook, eindelijk geen rijst =), hoewel ik af en toe last had van plaatsvervangende schaamte.
Het was duidelijk te zien dat het de 2e keer was dat ze met mes en vork aten en moeder liet ook duidelijk merken dat ze vond dat het eten niet snel genoeg klaar was..
Onze broertjes vonden het toiletgebouw ook heel interessant en hebben er dan ook veel tijd doorgebracht haha

Donderdag was het dan zover; ons afscheidsfeest! Al vroeg ging ik met moeder naar de markt om verse vis te kopen voor het feest. Daarna vertrokken we met een taxi vol spullen naar het weeshuis.
Hoewel de kinderen genoeten van het brood, de rijst, de vis, de koekjes, de snoepjes en de flesjes cola/sinas/sprite waren ze niet allemaal even vrolijk. Ze zeiden dat ze het feest leuk vonden, maar dat ze het niet leuk vonden dat wij weggingen. De oudste kinderen zeiden dat ze liever hadden dat er geen afscheidsfeest nodig was geweest.
op een gegeven moment was het dan toch echt tijd om te gaan en dat was echt een rot moment. Aukje en ik hadden het al heel moeilijk en toen de kok huilend naar ons toe kwam konden we ons echt niet meer inhouden. De oudste kinderen moesten ook huilen en ook een aantal kleinere die begrepen dat we weggingen. Ook die lieve oude vrouw en man, die hun halve huis hebben afgestaan aan de kinderen, kwamen huilend naast ons.
Gezellige bedoening dus!

Vanochtend hadden we het afscheid van ons gastgezin. Onze gastmoeder had een hele lieve brief voor ons geschreven en ze moest huilen toen ze het voorlas. Na een paar zinnen gaf ze hem toen maar aan haar oudste dochter die hem verder voorlas.
Ze was ons echt heel dankbaar en ook wij zijn uiteindelijk best wel tevreden over het werk dat we gedaan hebben. We hebben meer kunnen doen dan we in eerste instantie dachten, maar we zijn hier nog lang niet klaar. Ik weet ook zeker dat ik hier vaker terug ga komen!!

Morgen vertrekken we naar Cape Coast en gaan we op verschillende plekken aan de kust onze laatste 1,5 week doorbrengen =) Ik hoop dat het weer daar wat beter is dan hier, want het is weer lekker hard aan het regenen... Ik had niet gedacht hier in Afrika meer regen te hebben dan thuis;)!